ÖZET
Rusya coğrafyası 19. yüzyıldan itibaren küresel göç eğilimleri ile uyumlu olarak dışarıya göç vermiştir. Diğer taraftan, 19. yüzyılın başlarında bağımsızlıklarına kavuşan Latin Amerika ülkeleri, aralarında Osmanlı, Rus ve Avusturya- Macaristan imparatorlukları gibi çok uluslu Avrasya devletlerinin de yer aldığı dünyanın farklı ülkelerinden göç dalgaları almaya başlamışlardır. Rusya İmparatorluğu’ndan Latin Amerika’ya yönelik göç hareketi 1850’lerde başlamış ve 1917’de imparatorluğun yıkılışına dek sürmüştür. Farklı etnik ve dini kökenlere sahip olmalarına rağmen Rusya vatandaşı oldukları için resmi kayıtlara “Ruso” olarak geçen ilk göçmenlerin temel hedef ülkesi Arjantin olmuştur. Ruso göçmenlerin göç ve uyum süreçlerine odaklanan bu çalışma kapsamında, yeni hayatlarının toplumsal, ekonomik, dini ve kültürel özelliklerini incelenmektedir. Çalışma, ilk dönem Ruso göçmenlerin nihai olarak bir emek diasporasının üyeleri haline geldiklerini ve Rusya’dan gelen göçmenler içinde etnik ve dini açıdan en heterojen grup olmalarına karşın en azından ilk nesil için hayatlarında Rusya ile bağların varlığını koruduğunu, Rusça ve Rus kültürünün etkisini sürdürdüğünü ortaya koymaktadır.