ÖZET
Arap Baharı ile birlikte bir sarsıntı geçirmesine rağmen Orta Doğu ve Kuzey Afrika (OKA) olarak bilinen bölgede otoriter yapılar hâlen varlığını sürdürmektedir. Bu durum, otoriter yapıların sürekliliğini daha kapsamlı bir şekilde incelemenin önemini ortaya koymaktadır. Otoriterliği, devlet içi faktörlere indirgeyen yaklaşımların yanı sıra uluslararası faktörlerin önemini vurgulayan bir literatür son on yıldır gelişmektedir. Bu literatürde özelikle Batı ile kurulan siyasi, ekonomik, diplomatik, vb. bağların Batı dışı bir ülkede otoriterliğin sürekliliğinde etkili olduğu vurgulanmaktadır. Bu çalışma, gelişen bu yeni literatür bağlamında Tunus’ta Bin Ali Dönemi’ni ve otoriterliğin sürekliliğini açıklamaya çalışacaktır. Her ne kadar Tunus, Arap Baharı’nın ardından nispeten olumlu bir dönüşüm süreci geçirse de, öncesinde “ekonomik mucize” ve “demokratik istikrar” modeli olarak Bin Ali’nin otoriter yönetimi Batı tarafından desteklenmiş ve bu yönetim yirmi üç sene ayakta kalmayı başarmıştır.Çalışmanın temel argümanı şu şekilde ifade edilebilir: Batılı aktörlerin Tunus’a empoze ettiği ekonomik liberalleşme süreci sosyoekonomik eşitsizliklerin artmasına neden olurken; demokrasinin yine Batı tarafından araçsallaştırılması, sivil ve siyasi özgürlüklerin baskı altında tutulmasına hizmet etmiştir. Arap Baharı sonrası süreçte demokrasiye geçişin önündeki engeller ve fırsatlara odaklanmak yerine, Bin Ali Dönemi’nde otoriterliğin sürekliliğinde etkili olan uluslararası faktörleri incelemek,OKA’da hâlen otoriter yapıların nasıl ayakta kalabildiğine ışık tutacaktır.