ÖZET
İkinci Dünya Savaşı sonrasında önemi giderek artmış olan demokrasi kavramı ve din-devlet ilişkileri akademik çevrelerin önemli ölçüde dikkatini çekmektedir. Bilindiği üzere, demokratik niteliğe sahip siyasal sistemlerde, vatandaşların hukuk önünde eşit olması ve fırsat eşitliğine sahip olmaları gibi konular önemli bir yer tutmaktadır. Bu bağlamda, çoğu laik devletin, vatandaşlarının dini tercihlerine karışmaması noktasında demokratik bir karakter taşıdığı ileri sürülebilir. Buna karşın; dinin üstünde devlet denetimi anlamı taşıyan bir laiklik yorumu da mevcuttur. Bu bakımdan, Türkiye, laiklik-demokrasi ilişkisinde devlet kurumunun din üstündeki baskın rolüne ışık tutan bir örneği temsil etmektedir. Bu çalışma, Türkiye bağlamında, devletin laiklik yorumu ve laiklik pratiğinin, demokrasiye olan olumsuz etkilerini ele almaya çalışacaktır