ÖZET
Şerif Mardin’in çevre-merkez ilişkileri yaklaşımının eleştirisinden hareketle bu çalışma, Türkiye siyasetinin söylemsel bir analizini sunmaktadır. Toplumun tam anlamıyla kendini temsil ettiği fikrine yaslanan Mardin, toplum ile toplumsal olanı eşitlemekte ve toplumun bir merkez ve bir çevreden oluştuğunu iddia etmektedir. Ernesto Laclau’nun söylemsel toplum teorisini kullanan bu çalışma, toplumun kendini tam anlamıyla temsil ettiği fikrini reddetmekte ve mevcut toplumun toplumsal alandaki tüm anlamları kapsayamayacağını iddia etmektedir. Bu sebeple, toplum sadece merkeze sahip olabilir ve toplumun kaderi de toplumsal alandaki bu merkez üzerinde kontrol tekeli kurmasına bağlıdır. Başka bir toplum-iddiasının ortaya çıkışıyla sahne alan siyasal olan, mevcut toplumsal gerçekliğin, toplumun metaforik bütünlüğünü temsil etmede olumsallığını ortaya sererek onu tehdit edebilir. Hâlde söylem teorisi perspektifine gore, siyasi analiz, toplumun ne olduğuna değil, toplumu toplum olmaktan neyin alıkoyduğuna odaklanmalıdır. Bu toplum anlayışından hareketle, bu çalışma, Kemalist “toplum”un ortaya çıkışı ve genişlemesini ve aynı zamanda farklı toplum iddialarıyla birlikte 1980’lerde kadar ki dönemde yaşadığı krizleri analiz etmeyi amaçlamaktadır.